Fascynacja może mieć wiele twarzy, ja wybrałem tę cyfrową. Dlaczego uwielbiam elektroniki SEIKO? Dobrym przykładem aby to wytłumaczyć jest model SEIKO M159 5028, wyprodukowany w lutym 1977 roku. O jego niezwykłości świadczy fakt, że nosił go między innymi Steve Jobs, który jak powszechnie wiadomo, bardzo lubił nowinki techniczne.
Zegarek wskazywał czas godzinowy, miesiąc, dzień miesiąca numerycznie oraz słownie. Dodatkowo dysponował chronografem z dokładnością do 1/10 sekundy i podświetleniem żarówkowym. Na pozór dość proste funkcje, zatem co sprawia, że na piedestale stoi on wyżej od innych modeli z tamtego okresu?
Zacznijmy od takich pozornie błahych czynności jak wymiana baterii. W tym przypadku można dokonać tego samodzielnie, odkręcając dekielek zwykłą monetą, podczas gdy inne marki proponowały śrubki, dekle wciskane, dekle odkręcane specjalnym kluczem oraz tego rodzaju skomplikowane rozwiązania.
Kolejna rzecz to mechaniczna koronka ustawień, działająca na zasadzie podobnej jak w klasycznych zegarkach mechanicznych, gdzie wyciągnięcie pozwala na ustawienie daty, godziny i innych pomniejszych funkcji. Pozostali producenci stosowali jeden mniejszy pusher albo pusher obsługiwany długopisem czy nawet regulacje magnesem.
Do stworzenia koperty wykorzystano jednolitą, charakteryzującą się wytrzymałością stal nierdzewną zamiast popularnych wtedy materiałów miedziowanych, a następnie pokrytych chromem. Takie zestawienie po relatywnie krótkim czasie wchodziło w reakcję z ludzkim potem, wilgocią czy innymi czynnikami zewnętrznymi, doprowadzając do wystąpienia procesów gnilnych. Było również mało odporne na uszkodzenia mechaniczne jak uderzenia, które powodowały odpryski. W kopercie osadzono utwardzane szkło mineralne a nie tańszy zamiennik w postaci szkiełka z akrylu bądź poliwęglanu.
Istotną funkcją użytkową jest długość pracy wyświetlacza LCD. Standardowa w tej klasie czasomierzy była obliczona na około 7 lat, zakładając możliwość pogorszenia bądź nawet utraty kontrastu. W prezentowanym modelu wyświetlacz działa od 35 lat i nie zatracił niczego z jakości wskazania. W podobny sposób SEIKO podeszło do dokładności chodu. Jako jedni z nielicznych umożliwili regulację i zegarek może pracować z dokładności niecałej sekundy na miesiąc, gdzie norma to nawet -12 + 30s i często właśnie jest to owa dodatkowa sekunda dziennie.
Poza czysto technicznymi funkcjami istnieje jeszcze kryterium wytrzymałości. Seiko wyszło z założenia, że najprostsze konstrukcje są najtrwalsze, czego dowodem jest użycie blachy jako elementu konstrukcji ścieżki i płyty głównej. Konkurenci eksperymentowali z bakelitowymi, cynowymi oraz wytrawianymi płytkami, które z biegiem czasu się utleniały, korodowały i traciły kontakt.
W praktyce wygląda to tak, że aby popsuć zegarek elektroniczny Seiko, trzeba albo zapomnieć o wymianie baterii na 15 lat i dać czas kwasowi żeby go zjadł, albo trzeba go utopić i długo trzymać pod wodą, albo doprowadzić do uszkodzeń mechanicznie.
Jeden rzut oka na produkty innych marek na wtórnym rynku zegarmistrzowskim z tamtego okresu i widzimy, że zdarzają się piękne, czyste w środku, wyglądające jak nowe ale…niesprawne. Tu jest inaczej, niejednokrotnie rysy głębokie na milimetr nie mają wpływu na działanie sprzętu.
Moje przemyślenia dotyczą okresu od roku 1973 (zaprezentowanie przez Seiko pierwszego na świecie zegarka elektronicznego z wyświetlaczem LCD) do początku lat 90., kiedy poziom jakości elektroniki wyrównał się na całym świecie (co nie oznacza jego podwyższenia).
Jako podsumowanie zapraszam do zapoznania się z krótkim kalendarium:
* 1973 – Pierwszy zegarek kwarcowy z sześciocyfrowym wyświetlaczem LCD na świecie.
* 1975 – Pierwszy wielofunkcyjny elektroniczny zegarek kwarcowy. Pierwszy elektroniczny chronograf na świecie.
* 1980 – Nagroda zegarmistrzowska Grand Prix de la Ville de Geneve.
* 1982 – Pierwszy zegarek z wbudowanym odbiornikiem TV.
* 1983 – Rekord Guinessa w kategorii najmniejszy odbiornik TV.
* 1983 – Pierwszy zegarek z funkcją nagrywania dźwięków.
* 1984 – Pierwszy na świecie smartwatch z bezprzewodowa komunikacja.
* 1984 – Pierwszy zegarek z funkcjami matematycznymi
* 1990 – nagroda zegarmistrzowska Grand Prix de la Ville de Geneve.
* 1990 – Pierwszy skomputeryzowany zegarek dla płetwonurków.
Autor: Tomasz Pomorski